بررسی نقش عوامل ترویجی بر پذیرش فناوری های مدیریت تلفیقی آفات در میان شالیکاران شهرستان ساری

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش سازه های ترویجی (سابقه آشنایی با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس های آموزشی- ترویجی، میزان شرکت در برنامه های مدرسه در مزرعه کشاورز (FFS)، میزان تماس با مروج کشاورزی) بر پذیرش فناوری های IPM در میان شالیکاران شهرستان ساری بود. پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل تمامی شالیکاران روستاهای 5 بخش شهرستان ساری بود. نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 260 نفر تعیین گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه ای بوده که روایی (صوری و محتوایی) آن بر اساس نظر جمعی از کارشناسان جهاد کشاورزی شهرستان ساری و اعضای هیات علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران تایید گردید و پایایی پرسشنامه با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (بالاتر از 7/0) تایید گردید. مطابق یافته ها، همبستگی مثبت و معنی داری بین سابقه آشنایی پاسخگویان با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس های آموزشی- ترویجی و برنامه های FFS و تعداد تماس های ترویجی در ارتباط با IPM با میزان بکارگیری فناوری های IPM وجود داشت. شالیکارانی که در کلاس های آموزشی- ترویجی و برنامه های FFS شرکت کرده بودند در مقایسه با آنهایی که در این کلاس ها شرکت نداشتند در ارتباط با میزان بکارگیری فناوری های IPM از سطح بالاتری برخوردار بودند.