مطالعه استرس شغلی رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی شهر همدان در سال 1390

امروزه استرس تبدیل به یک پدیده جهانی رو به رشدی شده است که تمامی گروه های شغلی و محیط های کاری را در تمام کشورها تحت تاثیر قرار می دهد. بر طبق مطالعات، رانندگی اتوبوس یکی از موقعیت های پر استرس شغلی می باشد. استرس می تواند از طریق تداخل با عملکرد ایمن راننده، منجر به بروز حادثه شود. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شرکت واحد شهر همدان انجام شد.

این مطالعه مقطعی در بهار سال 1390 انجام شد. جامعه آماری، کلیه رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی شهر همدان بودند. تعداد 54 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ ال رایس مورد استفاده قرار گرفت. آزمون های آماری مورد استفاده در تحلیل داده ها، شامل t-test و ANOVA بود.

نتایج نشان داد 76% از رانندگان سطح استرس بالا، 16% سطح استرس متوسط و 8% سطح استرس پائین دارند و بیشترین همبستگی نمره استرس شغلی به ترتیب با روابط بین فردی و استرس فیزیکی به دست آمد. در این مطالعه رابطه استرس شغلی با خصوصیات دموگرافیک رانندگان از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0< P).

سطح بالای استرس رانندگان، ضرورت اجرای یک برنامه جامع مدیریت استرس را در سطح سازمان نشان می دهد. رسیدگی به وضعیت ارتقاء و امنیت شغلی و برقراری امکان ارتباط موثر رانندگان با سرپرستان و فراهم کردن امکان مشارکت آنها در تصمیم گیری ها بایستی در اولویت اول با هدف بهبود وضعیت استرس شغلی رانندگان قرار گیرد.