مروری بر رزین های فنولیک و روش های اصلاح آن

رزین های فنولیک جزء قدیمی ترین رزین های گرماسخت هستند که علی رغم گذشت بیش از یک صد سال از عمر آن ها هم اکنون نیز کاربردهای شایان توجهی در ساخت چسب ها، پوشش ها، عایق های صنعتی، صفحات مدارهای چاپی، سپرهای حرارتی و کامپوزیت های پیشرفته دارد. ویژگی بارز این رزین ها، مقاومت حرارتی بالا همراه با قیمت پایین آن می باشد. رزین های فنولیک از واکنش فنول یا مشتقات آن با آلدهیدها در حضور کاتالیزور تهیه می شوند و بسته به نسبت مولی فنول به فرمالدهید و اسیدی یا بازی بودن کاتالیزور، رزین حاصل می تواند از نوع رزول یا نووالاک باشد. رزین های رزول از نظر ذاتی گرماسخت و در اثر اعمال حرارت شبکه ای و پخت می شوند اما رزین های نووالاک به تنهایی گرمانرم و با افزودن عامل پخت و اعمال حرارت شبکه ای می شوند. رزین های فنولیک یکی از رزین هایی است که به تنهایی خصوصیات فیزیکی و مکانیکی مطلوبی ندارند و برای اینکه بتوان از آن ها در کاربردهای مهندسی استفاده کرد باید ساختار آن را اصلاح نمود. متداول ترین روش های اصلاح ساختاری رزین های فنولیک استفاده از عامل پخت و مواد پرکننده می باشد. استحکام کششی و خمشی رزین تقویت نشده پایین می باشد، همچنین بالا بودن ضریب انبساط حرارتی آن سبب می شود در دماهای بالا رزین دچار جمع شدگی شود که استفاده از روش های فوق تا حد مطلوبی این معضل را برطرف می سازد. در این مقاله سعی شده است که روش های اصلاح خواص رزین های فنولیک شامل کاتالیزور، عامل پخت و اثر پرکننده تا حد امکان بررسی و تحلیل شود.