جنگ نرم و دیپلماسی عمومی با تاکید بر ارتباطات آموزشی - فرهنگی

دیپلماسی عمومی به جهت تحول در ساختار قدرت جهان و جابه جایی منابع قدرت از سخت به نرم از یک سو، و افزایش نقش افکار عمومی در مناسبات بین المللی، تاثیرگذاری فرهنگ بر روابط بین الملل و تاثیرگذاری مردم در تعیین سیاست های داخلی و خارجی از سوی دیگر جایگاه بسیار ممتازی را در راهبردهای سیاسی- امنیتی کشورها پیدا کرده است. در این تاکتیک که از روش اقناع و نه تهدید بهره گرفته می شود، عموم مردم و نخبگان جامعه هدف مخاطب قرار می گیرند. بخشی از دیپلماسی عمومی در جنگ نرم از طریق ارتباطات آموزشی- فرهنگی و با هدف یارگیری، نخبه پروری و سرانجام ایجاد و استقرار شبکه ای کاملا وابسته در کشور هدف پیگیری می شود. بی تردید سردمداران فرهنگ غرب پس از آنکه حضور مستقیم و بی واسطه خویش را در سایر کشورها به منظور گسترش نفوذ و سلطه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن ندیدند، سعی کردند نمایندگانی از بین خود ملت ها برگزینند و مسئولیت فراهم آوردن زمینه سلطه پذیری را به غرب گرایان و وابستگان فکری خود واگذار کنند. آنان به طورمعمول پس از مسافرت به غرب، تحصیل و حشر و نشر در آن دیار، مقهور پیشرفت و فناوری برتر غرب شده و پس از بازگشت به کشور خویش به بلندگوی فرهنگ بیگانه تبدیل می شوند. با توجه به اهمیت روزافزون موضوع، در این مقاله برآنیم تا به ارتباطات آموزشی- فرهنگی ذیل تاکتیک دیپلماسی عمومی پرداخته و با ارائه مستندات متعدد و متنوع آن را مورد واکاوی و تجزیه و تحلیل قرار دهیم.