مقایسه ی روش های اگزاسیلین آگار دایلوشن و دیسک دیفیوژن سفوکسیتین با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase chain reaction) در تعیین مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس ارئوس

استافیلوکوکوس ارئوس یکی از باکتری های مهم بیماری زا و بسیار قوی در ایجاد بیماری های اکتسابی از بیمارستان و عفونت های اکتسابی از جامعه می باشد. این باکتری، باعث طیف وسیعی از بیماری ها از عفونت های پوستی سطحی گرفته تا عفونت های بسیار شدید و مهاجم شامل سپتی سمی، پنومونی، اندوکاردیت و آبسه های عمیق پوست می شود. همچنین، یکی از شایع ترین عوامل باکتریایی است که مرگ و میر آن می تواند تا 35 درصد افزایش یابد. بنابراین، برای کنترل عفونت های بیمارستانی باید درصد شیوع سویه های استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) را به سرعت شناسایی کرد و اقدامات درمانی را برای کنترل این عفونت ها انجام داد.
150 ایزوله ی استافیلوکوکوس ارئوس از نمونه های مختلف بالینی از بیمارستان های الزهرا (س) و شریعتی اصفهان جدا شد. برای شناسایی ژن mecA، برای تمام نمونه های موجود PCR (Polymerase chain reaction) انجام گرفت. سپس حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) به روش آگار دایلوشن برای اگزاسیلین محاسبه شد؛ قوانین CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute)، 8 میکروگرم بر میلی لیتر را MIC این روش می داند. برای انجام تست آنتی بیوگرام ایزوله های واجد mecA، دیسک سفوکسیتین به روش دیسک دیفیوژن بر روی ایزوله های دارای ژن mecA انجام گرفت و نتایج این سه روش با یکدیگر مقایسه شد.
از 150 ایزوله ی جدا شده، 62 نمونه (33/41 درصد) به روش PCR دارای ژن mecA بودند؛ ولی در روش آگار دایلوشن برای اگزاسیلین، 56 نمونه از 62 مورد (33/90 درصد) دارای ژن mecA تشخیص داده شد. در روش دیسک دیفیوژن برای دیسک سفوکسیتین نیز 53 نمونه از 62 مورد (48/85 درصد) دارای ژن mecA تشخیص داده شد.
روش آگار دایلوشن برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و تشخیص استافیلوکوکوس ارئوس های مقاوم به متی سیلین از حساسیت بیشتری نسبت به روش دیسک دیفیوژن برخوردار است. با این وجود، روش PCR بهترین روش برای شناسایی سویه های مقاوم و حساس به متی سیلین می باشد؛ چرا که بعضی از سویه ها در آزمایش های فنوتیپی نسبت به اگزاسیلین به دلیل عدم بیان ژن mecA حساس می باشد، که توسط PCR مورد شناسایی قرار می گیرد.