مقایسه ی میزان بهبودی و رضایت مندی بیماران دارای جوش گاه های هایپرتروفیک در دو گروه تزریق موضعی تریامسینولون به تنهایی و به همراه لیزر CO2 Fraxel

جوشگاه های (Scar) هایپرتروفیک از جمله ی بدشکل کننده ترین جوشگاه هایی است که در کلینیک دیده می شود و بیماران از عوارض و استرس های روانی ناشی ازآن رنج می برند. در کنار درمان های قدیمی، روش هایی نظیر کاربرد لیزر و از جمله، لیزر Fractional، روش های مفید در درمان مشکلات مختلف پوستی می باشند.
طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، که در سال های 91-1390 در مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک اصفهان به انجام رسید، 36 بیمار دارای جوشگاه هایپرتروفیک به صورت تصادفی به دو گروه 18 نفری تقسیم شدند. هر گروه از بیماران تحت درمان با یکی از دو روش تزریق موضعی تریامسینولون به تنهایی و به همراه لیزر CO2 fraxel قرار گرفتند. بیماران تا 4 ماه تحت درمان داشتند و در انتها میزان بهبودی، عوارض جانبی و رضایت مندی آنان جمع آوری و با استفاده آزمون های آماری Wilcoxon و 2χ آنالیز شد.
در گروه تزریق تریامسینولون به تنهایی، در مورد اریتم 39، درد 45، سوزش 100، ایندوراسیون 67 و خارش 45 درصد از بیماران بهبودی داشتند. در گروه تزریق تریامسینولون به همراه لیزر CO2 fraxel، در مورد اریتم 89، درد 67، سوزش 23، ایندوراسیون 83 و خارش 72 درصد از بیماران بهبود یافتند. اختلاف میان دو گروه از نظر بهبود علایم معنی دار بود (001/0 > P). در مورد رضایت مندی، در گروه تزریق تریامسینولون به تنهایی، 55 درصد از بیماران راضی و 45 درصد خیلی راضی بودند؛ در گروه تزریق تریامسینولون به همراه لیزر CO2 fraxel نیز 17 درصد بیماران به نسبت راضی،33 درصد راضی و 50 درصد خیلی راضی بودند. اختلاف بین دو گروه از نظر میزان رضایت مندی معنی دار نبود (13/0 = P).
نتایج این مطالعه نشان دهنده ی تسریع در بهبودی و کاهش عوارضی چون درد، خارش، اریتم و ایندروسیون با لیزردرمانی بود؛ ولی در زمینه ی سوزش، نتایج به نفع گروه تزریق تریامسینولون به تنهایی بود.