مطالعه مقایسه ای سبک ها و سازوکارهای دفاعی معتادان خودمعرف و افراد غیرمعتاد

این پژوهش با هدف مقایسه سبک ها و سازوکارهای دفاعی معتادان خودمعرف و افراد غیرمعتاد اجرا شد. روش پژوهش پس رویدادی بود. جامعه آماری را یک گروه از معتادان خودمعرف مراجعه کننده به درمانگاه های درمان اعتیاد استان تهران و یک گروه از افراد غیرمعتاد همتا با آنها تشکیل دادند. در مجموع، نمونه ای شامل 200 نفر (100 معتاد خودمعرف و 100 غیرمعتاد) به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ، آندریوز و همکاران، 1993) بود و داده ها از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) تحلیل گردید. نتایج نشان داد که معتادان خود معرف در مقایسه با افراد غیرمعتاد در سبک های دفاعی رشدنایافته و روان رنجور تفاوت معناداری دارند (05/0 > P). همچنین، نتایج آشکار ساخت که عدم وجود انگیزش برای درمان در افراد معتاد به دلیل سبک های دفاعی رشدنایافته ای است که بخشی از بیماری آنان را تشکیل می دهد.