بررسی مقایسه ای تاثیر تمرینات ثباتی واسترچی- تقویتی بر شاخص های تعادلی در افرادی با وضعیت جلو آمده سر

اختلال تعادل یکی از اختلالات مشاهده شده در افرادی با وضعیت جلوآمده سر می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی و استرچی- تقویتی بر بهبود تعادل در این بیماران بود.

سی و سه زن مبتلا به وضعیت جلو آمده سر به طور تصادفی در یکی از سه گروه از تمرینات ثباتی، کششی-تقویتی و کنترل قرار گرفتند. میزان جلوآمدگی سر از طریق خط شاقول و زاویه کرانیو-ورتبرال اندازه گیری شد. آزمون های تعادلی در سه وضعیت مختلف ایستادن روی صفحه نیرو انجام شد. افراد پس از شش هفته از انجام تمرین درمانی و ا ماه دوره پیگیری، مورد ارزیابی قرار گرفتند.

شاخص تعادلی در دو گروه کنترل و کششی-تقویتی، تغییر معنی داری نشان نداد (05/0P>) در حالی که در گروه ثباتی در دو وضعیت دوپا-چشم باز-سطح نرم و یک پا-چشم بسته-سطح سخت کاهش قابل توجهی در جابجای و سرعت مرکز فشار مشاهده شد (05/0>P) و هیچ تغییری در شاخص های تعادل در وضعیتی که فرد روی دو پا-چشم باز-سطح سخت ایستاده بود، اتفاق نیافتاد (05/0P>).

در وضعیت هایی از ایستادن که اطلاعات بینایی و حس عمقی از ناحیه کف پا به چالش کشیده می شود، تمرینات ثباتی بیش از تمرینات کششی-تقویتی سبب بهبود تعادل می گردد.