بررسی اثر آنژیوتانسین II بر میزان بیان شدن پروتئین های اینتگرین αV، α3 و β3 در سلول های ملانومای B16-F10

گزارش های مختلف بیان گر نقش آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II در مهار رشد تومورهای مختلف است. در چند مطالعه اخیر مشاهده شده که آنژیوتانسین II می تواند بیان شدن برخی از فاکتورهای مهم در رشد تومورها را افزایش دهد. علاوه بر این نقش اینتگرین ها در رشد و متاستاز سلول های توموری مختلف اهمیت زیادی دارد ولی نقش آنژیوتانسین II در میزان بیان شدن اینتگرین های سلول تومورال هنوز معلوم نیست.

با تزریق سلول های B16-F10 به صورت sc در موش های آزمایشگاهی C57، تومور ملانوما ایجاد گردید. لوزارتان از طریق داخل صفاقی به حیوانات آزمایشگاهی تزریق گردید. علاوه بر آن با کشت سلول های B16-F10، این سلول ها در معرض آنژیوتانسینII با یا بدون حضور لوزارتان برای مدت دو ساعت قرار گرفتند و میزان بیان شدن اینتگرین های αV، α3 و β3 توسط روش وسترن بلات اندازه گیری شد.

در مدل حیوانی، اندازه تومور در حیوانات گروه لوزارتان نسبت به گروه کنترل در دو روز آخر اندازه گیری به صورت معنی داری کوچک تر بود (روز 17و 18 به ترتیب (P= 0.0015، P =0.013. در کشت سلول های B16-F10، آنژیوتانسین II موجب افزایش بیان شدن اینتگرین های مورد مطالعه گردید Integrin αV (P = 0.049)، Integrin α3 (P =: 0.016)، Integrin β3 (P = 0.037). لوزارتان موجب مهار این اثر شد.

نقش آنژیوتانسین II در افزایش رشد تومور ملانوما می تواند به دلایلی از جمله افزایش بیان شدن اینتگرین های αV، α3 و β3 بروز نماید که توسط لوزارتان مهار می شود. در مدل حیوانی ملانوما نیز لوزارتان با مهار گیرنده های AT1 موجب مهار رشد تومور گردید. این مطالعه اهمیت استفاده از داروهایی مثل لوزارتان را در کنار درمان های استاندارد تومورها بیان می نماید