ارزیابی کاربرد شاخص های تعیین تنوع در اختلاط کاربری های شهری (مطالعه موردی نواحی و محلات منطقه هفت شهرداری تهران)

طی چند دهه گذشته توسعه اختلاط کاربری ها، به الگوی برنامه ریزی مکانی مهم در کشورهای پیشرفته تبدیل شده است. نحوه قرار گیری کاربری های شهری، تاثیر بسزایی در سطح کیفیت زندگی و کارایی خدمات مربوط به کاربری های مختلف دارد. در این تحقیق به بررسی روش های مختلف ارزیابی میزان تنوع اختلاط کاربری های شهری، به کمک GIS پرداخته شده است و ضمن مشخص نمودن نقاط ضعف و قوت آن ها، یک روش نوین برای ارزیابی تنوع و گوناگونی اختلاط کاربری های شهری معرفی و پیشنهاد شده است. در این پژوهش از روش های مختلف به منظور ارزیابی شاخص تنوع، برای بعد افق در مقیاس محلات و نواحی شهری در منطقه هفت شهرداری تهران استفاده شده است. تحلیل عملی روش های ارائه شده، حاکی از توانایی روش های پیشنهاد شده برای ارزیابی میزان تنوع اختلاط کاربری ها در محدوده مورد مطالعه است. با توجه به نتایج حاصله، شاخص های HH و آنتروپی برای ارزیابی تنوع اختلاط کاربری های شهری برای بیش از دو نوع کاربری و مجموعه شاخص های (A0.1، A0.5، A0.9) Atkinson به منظور ارزیابی تنوع اختلاط کاربری های شهری برای دو نوع کاربری پیشنهاد می گردد. یافته های حاصل از اجرای مدل در محدوده مطالعه موردی حاکی از آن است که، در سطح نواحی شهری، ناحیه پنج و در سطح محلات، محله های دبستان، خاقانی، امجدیه و کاج در بهترین وضعیت از نظر تنوع اختلاط کاربری های شهری بین دو نوع کاربری (مسکونی و غیر مسکونی) قرار دارند، همچنین از نظر تنوع اختلاط کاربری های شهری در بیش از دو نوع کاربری در سطح نواحی شهری، نواحی پنج و چهار و در سطح محلات، محله های امجدیه، دبستان، خاقانی و کاج در وضعیت بهتری قرار دارند.