بررسی رویکردهای نوین استفاده از فناوری آموزش در برنامه ی درسی علوم تجربی

گسترش فناوری انتقال علوم باعث شده است تا بر سرعت فراگیری افزوده شود و رشد نوآوری در علوم تجربی با شتابی بیشتر از عمر ما طی شود. بنابراین، استفاده از شیوه‌هایی که باعث یادگیری و کاربردی شدن علوم تجربی و یافتن مصداق‌های آن در زندگی روزانه شود و ضرورت کسب دانش و اطلاعات را در افراد ایجاد کند، مستلزم طراحی و برنامه‌ریزی است. طرح آموزش علوم و بحث درباره آن موضوع مهمی است که بسیاری از متخصصان را بر آن داشته تا روش‌های نوینی برای تغییر باورهای عامه نسبت به مشکلات یادگیری علوم تجربی بیابند. اگرچه، روش تدریس سنتی همواره کوشیده است تا از فناوری آموزشی در همه شیوه‌ها استفاده کند، آموزش نوین علوم، کاربردهای بهتر ومناسب‌تری را پیشنهاد می‌کند. این مقاله تلاش دارد تا رویکردهای نوین فناوری آموزشی و استفاده از آن را در آموزش علوم برای نسل جدید معرفی نماید. روش پژوهش، اسنادی است و نتیجه بر اساس مطالعات و دریافت‌های محیطی و روش‌شناسی برای آموزش علوم تجربی به دست آمده است. تعریفی که از فناوری آموزشی در سال‌های اخیر شده است و بررسی نیازهای آموزش علوم تجربی در ایران ازجمله مفاهیم مهم در این پژوهش هستند. هدف آن، مطالعه تعریف فناوری در معیار بین‌المللی و بررسی قابلیت استفاده از آن بر اساس نیازها و امکانات منطقه‌ای در ایران است.