بررسی فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر ارومیه و ارتباط آن با وضعیت شغلی افراد در سال 1388

فرسودگی شغلی، سندرومی است که در پاسخ به فشار روانی مزمن و بیشتر در حرفه های خدمات انسانی پدید می آید و دارای سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی است. هدف این مطالعه، بررسی فراوانی فرسودگی شغلی در بین ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستان های شهر ارومیه و تعیین ارتباط برخی عوامل فردی و شغلی با آن است.
در این مطالعه توصیفی، تمام ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستان های عمومی شهر ارومیه دعوت به شرکت در مطالعه شدند، که از بین آنان 200 نفر مبادرت به تکمیل پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مازلاک نمودند.
0/56 درصد ماماها دچار خستگی عاطفی متوسط یا بالا، 5/53 درصد دچار مسخ شخصیت و 5/60 درصد دارای موفقیت فردی پایین بودند. محل کار، رابطه آماری قوی با هر سه بعد فرسودگی داشت، به نحوی که ماماهای شاغل در بیمارستان ها بیش از ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی دچار فرسودگی بودند. با افزایش سابقه کار و تعداد ساعات کاری بر میزان فرسودگی نیز افزوده می شد. ماماهایی که به صورت گردشی کار می کردند، بیش از ماماهای صبح کار و ماماهای رسمی و پیمانی، بیش از ماماهای قراردادی دچار فرسودگی بودند.
بهبود شرایط کار ماماها بخصوص در بیمارستان ها، می تواند به پیشگیری از این عارضه کمک کند. ضروری است تا ماماها آموزش های کافی در مورد مهارت های سازگاری با شرایط کارشان را بیاموزند.