تحلیل و تبیین راهبرد منتخب به منظور توسعه فضاهای رهامانده با استفاده از روش QSPM فازی

یکی از مهمترین مناطق مساله دار شهر یزد،بافت تاریخی این شهر است.مطالعات نشان می دهد حدود 17.5%از مساحت بافت تاریخی یزد را فضاهای مخروبه و رهامانده تشکیل داده است.ادامه رشد اینگونه فضاها،می تواند لطمات جبران ناپذیری را به این میراث گرانبهای فرهنگی کشور وارد آورد.هدف از این پژوهش،انتخاب راهبرد برتر بر اساس قواعد منطقی،از میان راهبردهای ممکن،به منظور بازآفرینی فضاهای متروک و رهامانده در بافت تاریخی شهر یزد است.روش تحقیق بر مبنای تلفیق تکنیک QSPM و منطق فازی است.استفاده از منطق فازی به منظور دخالت نظرات کارشناسان سازمان های مختلف که هرکدام به نوعی اثرگذار در روند توسعه شهر یزد هستند،می تواند نقش موثری در فرایند تصمیم گیری و انتخاب راهبرد منتخب توسط برنامه-ریزان شهری داشته باشد.یافته های نهایی تحقیق بیانگر این موضوع است که از میان چهار راهبرد کلان و برگزیده به منظور توسعه فضاهای رهامانده،راهبرد«تجمیع زمین های موجود در فضاهای رهاشده و ساخت واحدهای مسکونی پایدار و قابل استطاعت برای ساکنان جدید»می تواند مناسبترین راهبرد برای توسعه بافت تاریخی شهر یزد باشد.اجرای اصولی این راهبرد علاوه بر اینکه مناظر تخریب شده یا متروکه بافت تاریخی را محو می نماید،می تواند عامل موثری در جذب جمعیت و ارتقا حیات اجتماعی این ناحیه باشد.