همبستگی حساسیت اخلاقی پرستاران با رفتار مراقبتی آن ها

پرستاران در عمل با مسائل اخلاقی چالش برانگیزی مواجه می شوند و این امر تصمیم گیری را برای آن ها سخت می کند. هدف از این مطالعه تعیین میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در تصمیم گیری های بالینی و همبستگی آن با رفتار مراقبتی آن ها در بخش های مراقبت های ویژه ی بیمارستان های آموزشی - درمانی بندرعباس در سال 1391 است. این پژوهش مطالعه ای توصیفی - تحلیلی است و همه ی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت های ویژه نمونه های آن هستند. پرسشنامه ی اطلاعات دموگرافیک و زمینه ای، پرسشنامه ی استاندارد حساسیت اخلاقی پرستاران در تصمیم گیری و پرسشنامه ی رفتار مراقبتی جهت گردآوری اطلاعات استفاده شدند. اطلاعات با نرم افزار SPSS16 و آمار توصیفی و آزمون های من ویتنی یو، کروسکال والیس و همبستگی اسپیرمن تحلیل شدند. میانگین نمره ی حساسیت اخلاقی پرستاران90/6 ± 15/70 با حداکثر امتیاز 96 و حداقل امتیاز 49 بود و 6/85 درصد حساسیت اخلاقی متوسط داشتند. میانگین نمره ی رفتار مراقبتی پرستاران 62/10 ± 90/108 با حداکثر نمره ی 120 و حداقل نمره ی 69 محاسبه شد. همبستگی معنی داری بین نمره ی حساسیت اخلاقی و نمره ی رفتار مراقبتی وجود نداشت اما هر دو نمره با بخش محل کار رابطه ی معنی دار داشتند. بعد میزان احترام به استقلال مددجو با سابقه ی شرکت در سمینار یا کارگاه اخلاق پزشکی ارتباط معنی دار داشت. میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در این پژوهش در حد متوسط بود و با رفتار مراقبتی آن ها همبستگی معنی داری نداشت. از آنجا که پرستاران در امر مراقبت از بیمار با موقعیت های جدی برخورد می کنند که نیاز به توانایی های اخلاقی در تصمیم گیری و عملکرد مناسب دارد، لازم است نسبت به مسائل اخلاقی مربوط به حرفه ی خود حساس و آشنا باشند.