بررسی تاثیر قطر ایمپلنت در میزان بقای آن در جانبازان جنگ تحمیلی مراجعه کننده به درمانگاه قاضی طباطبایی دانشگاه شهید بهشتی در سال های 1379- 1389

امروزه درمان نواحی بی دندانی با پروتزهای متکی بر ایمپلنت افزایش یافته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بقای ایمپلنت برحسب قطرهای مختلف بود.
در مطالعه گذشته نگر حاضر برای 239 جانباز جنگ تحمیلی که بین سال های 79 تا 89 جهت درمان به درمانگاه قاضی طباطبایی مراجعه نموده بودند، در مجموع 1649 ایمپلنت قرار داده شد. معیار موفقیت بر اساس ایمپلنت هایی بود که استئواینتگره بوده، در بررسی کلینیکی فاقد علایم عفونت، لقی و لوسنسی در اطراف ایمپلنت ها بودند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرونده های موجود وارد پرسشنامه گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون Chi-square و Log-Rank انجام گرفت.
در مجموع 1533 ایمپلنت بررسی شده، 61 عدد (4%) موفقیت آمیز نبود. میزان بقای برندهای مختلف با قطر ارتباط معنی داری داشت. به طوری که بیشترین میزانfailure مربوط به قطر 5/6-5 میلی متر و کمترین میزان به قطر 5/3-3 میلی متر مربوط بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان بقای ایمپلنت ها توسط قطر آنها تحت تاثیر قرار می گیرد، به طوری که میزانfailure در قطرهای بالاتر بیش از قطرهای پایین بود.