اثرات باقیمانده و تجمعی سولفات روی بر غلظت عناصر کم مصرف ذرت (Zea mays L). در تناوب با گندم (Triticum aestivum L)

به منظور پی بردن به اثرات تجمعی و باقیمانده کود سولفات روی بر غلظت عناصر کم مصرف ذرت دانه ای در تناوب با گندم، این تحقیق در مهران اجرا شد. آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. پلات های اصلی با مصرف سولفات روی به میزان 40 کیلوگرم در هکتار و بدون مصرف سولفات روی در کشت گندم و در همین پلات ها با 8 تیمار فرعی شامل مصرف خاکی و محلول پاشی سولفات روی بصورت مصرف خاکی 75 کیلوگرم در هکتار سولفات روی به عنوان تیمار پایه، 25 درصد و50 درصد کمتر از این مقدار و عدم مصرف آن و همچنین مصرف توام محلول پاشی سولفات روی همراه با تیمارهای مصرف خاکی در کشت ذرت بود. با توجه به نتایج تجزیه واریانس مشخص شد که اثر پیشینه مصرف، بر غلظت روی دانه در سطح یک درصد معنی دار شد. بطوری که غلظت روی دانه از 1/28 میلیگرم در کیلوگرم بدون پیشینه مصرف سولفات روی به 8/31 میلیگرم در کیلوگرم با پیشینه مصرف سولفات روی رسید. با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مشخص شد که تیمار مصرف توام خاکی 75 کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی سولفات روی با بدست دادن غلظت روی 34 میلیگرم در کیلوگرم در گروه آماری برتر قرار گرفته و نسبت به شاهد با 22 میلی گرم در کیلوگرم در دانه نمایانگر 54 درصد افزایش بود. تغییر پذیری غلظت عناصر آهن، منگنز و مس با مصرف خاکی و محلول پاشی سولفات روی بیشتر روند کاهشی داشت. اثر مصرف خاکی سولفات روی بر کاهش غلظت سایر عناصر مورد آزمایش بیش از مصرف محلول پاشی آن بود.