اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خرده مقیاس های کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سطح کیفیت زندگی بیماران دیابتی صورت گرفته است. در این مطالعه شبه آزمایشی، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه به کار رفته است. جامعه آماری پژوهش عبارت است از بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهدای فردیس کرج. نمونه ها شامل بیماران دیابتی 40 تا 65 سال بوده که با داشتن سایر شرایط ورود به پژوهش، انتخاب شدند. نمونه ها، با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، فرم کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی بود. ابتدا پیش آزمون از هر دو گروه به عمل آمد؛ سپس، گروه آزمایش طی 8 جلسه 5/1 ساعتی در طول2 ماه، مهارت های زندگی را آموزش دیدند. سپس از هر گروه پس آزمون به عمل آمد و داده های حاصل با استفاده از نرم افزار آماریSPSS، تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون آماری مجذور کای و تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن اند که گروه آزمایش در پس آزمون، افزایش معناداری در نمرات سطح کیفیت زندگی به ویژه در ابعاد سرزندگی، عملکرد اجتماعی، سلامت روانی و سلامت عمومی، دارد (000/0p =)، ولی گروه کنترل، افزایش معناداری در نمرات متغیر های یاد شده نداشت (05/0 p >). درکل به نظر می رسد که آموزش راه مناسبی برای کاهش عوارض دیابت و افزایش سطح کیفیت زندگی در مبتلایان است و در مقایسه با دیگر اقدامات بهداشتی درمانی هزینه کمتری در بردارد و از بروز عوارض دیابت جلوگیری می کند.