بررسی نقش ورزش در سلامت روان و شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر کرمان

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه ورزش با سلامت روان و شادکامی در بین دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر کرمان بوده است. روش پژوهش، توصیفی به شیوه همبستگی است و نمونه مورد بررسی384 دانش آموز دختر و پسر مقطع متوسطه شهر کرمان می باشد که به روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شده اند، برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه 28 سوالی سلامت روان (1979)، برای سنجش شادکامی از پرسش نامه 29 ماده ای شادکامی آکسفورد (1989) و برای تعیین نوع و میزان ورزش از پرسش نامه 15 سوالی محقق ساخته استفاده شده است. اطلاعات با نرم افزار آماری SPSS 18 و با استفاده از آمار توصیفی، رگرسیون دومتغیره و چندمتغیره و تی تست تحلیل شد. نتایج بیانگر آن است که با اطمینان (01/0>p) بین ورزش و سلامت روان، ورزش و شادکامی و سلامت روان و شادکامی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین از خرده مقیاس های سلامت روان، بین اضطراب و افسردگی با شادکامی (01/0>p) رابطه منفی و معنا داری وجود دارد، در حالی که بین کارکرد جسمانی و کارکرد اجتماعی با شادکامی رابطه معنا داری وجود ندارد. هم چنین نتایج حاکی از آن است که میزان ورزش و سلامت روان آزمودنی ها در دو گروه دختر و پسر تفاوت معناداری با هم دارد (05/0>p)، اما بین شادکامی دختران و پسران تفاوت معنا داری دیده نشد.