ارتباط پلی مورفیسم پروموتر ژن TGF-?1 (509C>T-) با هپاتیت B مزمن در بیماران ایرانی مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران

عفونت هپاتیت B یک مشکل بهداشتی جهانی است. ویروس هپاتیت B از سیستم ایمنی ذاتی فرار می کند و به طور عمده سیستم ایمنی اکتسابی علیه آن عمل می کند. فاکتور رشد تراریختی? (TGF-?) در پستانداران دارای سه ایزوفورم است. اخیرا مشخص شده که TGF-?1 می تواند همانندسازی ویروس هپاتیت B را مهار کند همچنین بیان زیاد این فاکتور در فیبروز کبدی موثر است. در این مطالعه ارتباط پلی مورفیسم پروموتر TGF-?1 (-509C>T) با هپاتیت B مزمن مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه مورد- شاهدی 109 فرد مبتلا به هپاتیت B مزمن و 109 فرد سالم بررسی شدند. روش PCR-RFLP به منظور تعیین ژنوتیپ افراد به کار گرفته شد. ابتدا با استفاده از واکنش زنجیره پلی مراز (PCR) توالی مورد نظر تکثیر شد سپس محصول آن مورد هضم آنزیمی Eco81I قرار گرفت و 15 نمونه برای تایید نتایج توالی یابی شد.
در جمعیت بیماران فراوانی ژنوتیپ های CC، CT و TT به ترتیب برابر 3/19%، 6/59% و 1/21% و در جمعیت شاهد برابر 3/30%، 3/52% و 4/17% بود. فراوانی آلل های C و T در بیماران (1/49% و 9/50%) و در افراد شاهد (4/56% و 6/43%) تفاوت معنی داری نشان نداد.
از آنجا که بین ژنوتیپ های پلی مورفیسم -509C>T در گروه شاهد و بیمار ارتباط معنی داری وجود نداشت، می توان گفت این پلی مورفیسم به عنوان یک فاکتور پیش آگهی هپاتیت B مزمن در بیماران ایرانی مطرح نیست.