بررسی همبستگی خودکار آمدی با رفتارهای خود مراقبتی در بیماران مبتلا به نارسائی احتقانی قلب بستری در بخش های داخلی قلب بیمارستان توحید سنندج وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان

نارسایی قلبی بیماری مزمنی است که به رفتارهای خود مراقبتی ویژه ای تا پایان عمر نیاز دارد. بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، برای مواجهه با مشکلات بیماری، نیاز به رفتارهای خود مراقبتی دارند. خودکارآمدی پایه ای برای تقویت خودمراقبتی درنارسایی قلبی است که نقش زیادی در درمان و کنترل عوارض در این بیماری دارد. مطالعه حاضر با هدف یافتن وضعیت خودکارآمدی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در استان کردستان و نیز عوامل مرتبط با آن و چگونگی ارتباط آن با وضعیت خودمراقبتی در این بیماران، طراحی و اجرا شد.
این مطالعه توصیفی- همبستگی، بر روی150 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بخش های داخلی قلب بیمارستان توحید سنندج که به صورت مبتنی بر هدف وارد تحقیق شدند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل1 پرسشنامه جمعیت شناسی و اطلاعات مربوط به بیماری و 2 مقیاس خودکارآمدی بیماران قلبی سالیوان و مقیاس اروپایی رفتارهای خودمراقبتی بیماران نارسایی قلب بودکه به روش مصاحبه با بیماران تکمیل گردید.پس از تعیین اعتبار و پایایی ابزارها، داده ها جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران 53/13±97/64 سال و 3/55 درصد نمونه های مورد پژوهش مرد بودند. میزان رعایت رفتارهای خودمراقبتی از سوی بیماران اکثرا متوسط (میانگین نمره 54/39) بود و با سطح تحصیلات و محل زندگی و آموزش در مورد بیماری ارتباط معنادار داشت. میزان خودکارآمدی اکثر بیماران متوسط (میانگین نمره60/26) بود و میزان خودکارآمدی بیماران با سن، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات،کلاس بیماری و مصرف مواد مخدر ارتباط داشت. بین خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی همبستگی قوی و معنادار وجود داشت (623/0r=،001/0

نتیجه گیری

میزان خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در سطح مطلوبی نبوده است و با توجه به اینکه خودکارآمدی به عنوان مهمترین تعیین کننده رفتارهای خودمراقبتی در اشخاص مبتلا به نارسایی قلبی از اهمیت زیادی برخوردار است، بنابراین ضرورت تقویت آن احساس می شود.