تاثیر اضطراب صفتی بر پارامترهای رفلکس هوفمن (اچ رفلکس) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

اضطراب از جمله شایع ترین و پرهزینه ترین اختلال روانشناختی در کشور ما و جهان بوده و جزو معدود اختلالاتی است که قادر به ایجاد هر دو علایم جسمانی و روانی در انسان می باشد. تحقیقات نشان داده اند که تغییرات در رفلکس های نخاعی می توانند در کنترل وضعیت بدن نقش داشته باشند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر اضطراب وضعیتی بر پارامترهای رفلکس H می باشد.

20 نفر از دانشجویان دختر سالم با نمره اضطراب صفتی پایین (کمتر از 42 بر طبق پرسشنامه Shpielberger انتخاب گردیده و رفلکس H عضله سولئوس آنها در چهار وضعیت خوابیده به شکم (وضعیت استاندارد)، ایستاده بر روی زمین و نیز در دو وضعیت تهدید کننده ثبات شامل ایستاده در مرکز چهارپایه ای به ارتفاع یک متر و ایستاده بر لبه چهارپایه مذکور ثبت گردید. زمان تاخیری، شدت لازم برای ثبت و نیز دامنه موج H افراد در وضعیتهای فوق با یکدیگر مقایسه شدند.

زمان تاخیری رفلکس H در هیچ یک از چهار وضعیت آزمون و در افراد گروه ها معنادار نبود (05/0<P). دامنه رفلکس H نمونه ها در کلیه وضعیتها نسبت به وضعیت استاندارد کاهش معناداری نشان داد (05/0>P). فاکتور شدت لازم برای ثبت رفلکس H بین وضعیتهای چهارگانه تفاوت معنادار را ثبت نمود (05/0>P) که آزمون Bonferoni اختلاف معنی دار را فقط بین وضعیت ایستاده در لبه سکو در مقایسه با وضعیت خوابیده به شکم نشان داد (05/0>P).

نتایج این مطالعه نشان داد که ایجاد اغتشاشات وضعیتی موجب تلاش بیشتر مغزی شده و دامنه رفلکس H را بیشتر از زمان تاخیری و شدت آن تحت تاثیر قرار می دهد. این یافته می تواند در درک بهتر کنترل وضعیت در حالت ایستاده در افراد سالم و هم چنین در افرادی که بی ثباتی وضعیتی و یا ترس از افتادن دارند، مثل پیری و نیز بیماران با سابقه سکته مغزی و... کاربرد داشته باشد.