بررسی مناسب بودن آسانسورهای استان مازندران برای استفاده نابینایان و افراد استفاده کننده از صندلی چرخدار در سال 1389

بر اساس قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که در سال 1383 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید باید اماکن عمومی و خصوصی برای افرادکم توان همانند نابینایان و کسانی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، بر اساس استانداردهای کشوری و بین المللی باشد. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت آسانسورهای این اماکن برای استفاده این افراد دراستان مازندران طراحی شد.
پژوهش از نوع مطالعه توصیفی مقطعی و در تابستان سال 1389 انجام شد. با مشاوره و بر اساس منابع، چک لیستی شامل وجود در کشویی برقی آسانسور، مساحت مناسب داخل آسانسور برای افراد استفاده کننده از ویلچر، جایگاه و ارتفاع مناسب کلیدهای داخل و خارج آسانسور برای افراد استفاده کننده از ویلچر، کلیدهای داخل و خارج مخصوص نابینایان و کم بینایان برای این افراد تهیه شد. پایایی چک لیست با روش آزمون مجدد بررسی شد (77/0=r). ساختمان های با مصرف عمومی در 4 گروه آموزشی، درمانی، خدماتی، اقامتی تفریحی به شکل تصادفی و برای مواردی که تعداد محدودی وجود داشت به روش سرشماری انتخاب شد. یافته ها با استانداردهای کشوری و بین المللی مقایسه و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده گردید.