بررسی ایمونوهیستوشیمیایی بروز نشانگر E- cadherin در تومورهای بزاقی پلئومورفیک آدنوما و موکواپیدرموئید کارسینوما

E- cadherin یک کادهرین کلاسیک بوده، نقشی کلیدی در اتصالات چسبندگی بین سلول های اپی تلیالی بازی می کند. این پروتئین به عنوان مولکول سرکوب گر پرولیفراسیون و تهاجم مطرح است. مطالعات اندکی پیرامون بروز E- cadherin در نئوپلاسم های بزاقی موجود می باشند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بروز E-cadherin و نقش احتمالی آن در پیشرفت و تهاجم نئوپلاسم های بزاقی صورت پذیرفت.
در پژوهش مقطعی و گذشته نگر حاضر 15 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 9 نمونه موکواپیدرموئید کارسینوما برای نشانگرE- cadherin با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی رنگ آمیزی شدند. وسعت رنگ پذیری بر اساس درصد سلول های مثبت رنگ گرفته به صورت غشایی در حداقل 1000 سلول نئوپلاستیک محاسبه شد.
در غدد بزاقی نرمال رنگ پذیری شدید غشایی در دور آسینی های موکوسی، سروزی و داکت ها مشاهده شد. سلول های میواپیتلیال منفی بودند. در پلئومورفیک آدنوما رنگ پذیری شدید در طول غشاء سلول های متصل به هم تشکیل دهنده داکت ها، جزایر، طناب ها و صفحات سلولی دیده شد اما سلول های میواپی تلیالی تشکیل دهنده استروما منفی بودند. در موکواپیدرموئید کارسینوما سلول های اپیدرموئید و اینترمدیت رنگ پذیری شدید غشایی نشان دادند. سلول های موکوسی نیز رنگ پذیری غشایی نشان دادند. پس از انجام آزمون آماری، درصد سلول های مثبت در موکواپیدرموئید کارسینوما و پلئومورفیک آدنوما به ترتیب66/11±56/82 و24/7±4/67 بود که از لحاظ آماری این تفاوت معنی دار نبود (05/0P>).
بروز E- cadherin در افتراق پلئومورفیک آدنوما از موکواپیدرموئید کارسینوما کمک کننده نبوده، با فنوتیپ سلولی در ارتباط می باشد.