بررسی سرخشکیدگی درختان نوئل (Picea abies (L.) Karst) در جنگل کاری های شرق مازندران

بررسی میزان سازگاری و تولید گونه های سوزنی برگ در مناطق مختلف جنگل های شمال کشور از بیش از دو دهه قبل، توجه بسیاری از محققان و دست اندرکاران منابع طبیعی را به خود اختصاص داده است. درختان سوزنی برگ نوئل(L.) Karst Picea abies از گونه های سریع الرشد بوده که در ارتفاعات بالاتر از 1000 متر از سطح دریا در استان مازندران کشت شده است. مشاهده علائم سرخشکیدگی در درختان نوئل منطقه توسکا چشمه از سال 1384 موجب شد تا تحقیق حاضر در سال 1387 انجام گردد. پس از جداسازی، خالص سازی و با کشت نمونه ها در محیط کشت PDA، عامل قارچی Pestalotiopsis funerea (Desm.) Steyaert شناسایی و بیماری زایی آن بر روی نهال های گلدانی دو ساله به اثبات رسید. همچنین درصد درختان آلوده در سطح 5 هکتار با روش آمار برداری صددرصد انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که 93/21 درصد درختان منطقه دچار سرخشکیدگی بوده اند. بنابراین ازآنجایی که عامل سرخشکیدگی قارچ پارازیت ضعیف شده است، مدیریت در سطح جنگلکاری های آلوده باید بر قطع و خروج درختان خشک و افزایش فضای رویشی برای سایر پایه درختان پیسه آو همچنین حفظ پاجوش و ریشه جوش های گونه های پهن برگ منطقه استوار باشد.