ارزیابی سه روش استفاده شده برای جلوگیری از صدمات به توده سرپا در چوبکشی زمینی

انجام چوبکشی با دستگاه های کشنده زمینی در جنگلهای کوهستانی شمال ایران با برش های تک گزینی منجر به آسیب فیزیکی توده باقیمانده و کاهش کیفیت تنه و ارزش درختان حاشیه مسیرهای چوبکشی می گردد. در این تحقیق برای ارزیابی دو روش مورد استفاده معمول (تایر و چوبدستک) از ساقه بند نیز در جهت جلوگیری از صدمات به تنه درختان حاشیه مسیرهای چوبکشی و مقایسه آنها با درختان شاهد استفاده گردید. برای دستیابی به اهداف مذکور، این تحقیق در پارسل 212، سری شوراب، جنگل گلبند انجام شد. پس از اتمام چوبکشی با محاسبه درصد سطح زخم تک تک درختان و استفاده از نرم افزار 16.0 SPSS تجزیه واریانس انجام گردید و برای مقایسه میانگین ها از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که بین درصد زخم در روش های مختلف حفاظت از تنه درختان در چوبکشی تاثیر معنی داری وجود داشته به طوری که درختان شاهد، تایر و چوبدستک در گروه یک و ساقه بند در گروه دو قرار گرفتند. همچنین نتایج نشان داد که بین درصد زخم دو کلاسه زاویه مختلف (140-100 و 180-140 درجه)، و بین کلاسه های ارتفاع محل زخم نیز تاثیر معنی داری وجود داشته است، به طوری که با استفاده از ساقه بند در چوبکشی درختان کمتری دچار خسارت گردیده و ابعاد زخم نیز کاهش یافت