چالش های اخلاقی و حقوقی فراروی گسترش فارماکوژنتیک

فارماکوژنتیک و فارماکوژنممیک از شاخه های بین رشته ای هستند که با ابداع و ترویج فناوری پی.سی.ار.[i] در طول سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است. در بررسی ها و مطالعات فارماکوژنتیک چگونگی تاثیر ژن بر متا بولیسم داروها مورد مطالعه قرار می گیرد. مطالعه برروی آنزیم های سیتوکروم 450 که نقش مهمی در حوزه داروشناختی، تغذیه، و سم شناسی دارند، از جمله شاخه های مورد بحث در این حوزه هستند. روش های نوین علم ژنتیک این امکان را به محققان داده تا تغییرات تک نوکلئیدی ژن ها، را تشخیص، و مورد ارزیابی قرار دهند. استفاده از دانش فارماکوژنتیک می تواند ما را در تهیه و توسعه داروها با اثربخشی بیشتر و به دور از صدمات بالینی، جلوگیری از آزمون و خطا در تجویز دارو و همچنین کاهش هزینه های تحقیقاتی در تولید دارو یاری دهد. با این وجود رشد، توسعه و شناسایی این رشته و شاخه های مرتبط در میان پزشکان و سازمان بهداشت جهانی از یک سو و چالش ها و بحث های مطرح از سوی مدافعان حقوق فردی، در کشورهای توسعه یافته از سوی دیگر، کاربرد این رشته ها را با تنگنا های حقوقی و اخلاقی مواجه ساخته است. هر چند چار چوب قانونی برای استفاده از این آزمون ها در کشورهای در حال توسعه باید مشخص شود، در عین حال استفاده از این فناوری در کشورهای در حال توسعه نه تنها باید برای بر طرف ساختن چالش های پزشکی مرتبط باآن جامعه مورد استفاده قرار گیرد، بلکه باید در عین حال موازین حقوقی برای جلوگیری از سوء استفاده از عدم وجود قوانین را به چالش های خود اضافه کند. بنابراین سرمایه گذاری در خصوص تحقیقات و کاربرد این فن آوری اهمیت بسیار دارد. این سرمایه گذاری باید در چارچوب قوانین و مقرراتی باشد، که اطلاعات ژنتیک فردی را محفوظ داشته و سوء استفاده از اطلاعات ژنتیک فردی را محدود سازد. بحث حفاظت از اطلاعات فردی شاید در این مرحله از رشد فناوری پر واضح نباشد ولی دیری نخواهد گذشت که حفاظت از اطلاعات فردی در ابعاد امنیت ملی مطرح خواهد شد.