اثرات آنتی پرولیفراتیو و ضد سرطانی نانوکورکومین بر سرطان کولون در موش صحرایی

کورکومین، ماده موثره زردچوبه، به طور ذاتی توانایی تعدیل مسیرهای سرطان زای و در نتیجه تاخیر یا درمان فرایند سرطان زایی را در گونه های مختلف حیوانی دارا می باشد. زمان احتباس کورکومین درنتیجه دفع سریع آن در بدن کوتاه بوده و بنابراین اثرات درمانی آن محدود می گردد. روش های مختلفی برای افزایش میزان کورکومین در بافت و یا پلاسما و در نتیجه کارایی آن استفاده می گردد.
جهت بررسی اثرات آنتی پرولیفراتیو و ضد سرطانی نانوکورکومین، 30 سر موش صحرایی به گروه های کنترل، کورکومین و نانوکورکومین تقسیم شدند. کلیه حیوانات داروی سرطان زای آزوکسی متان را هفته ای یک بار و به مدت دو هفته متوالی دریافت کردند. حیوانات در گروه های کورکومین و نانوکورکومین تا هفته 22 به ترتیب کورکومین 2/0% و نانوکورکومین را دریافت نمودند. در پایان، کولون حیوانات تحت مطالعه هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی قرار گرفت.
تغییرات سیتولوژیک و مورفولوژیک در گروه نانوکورکومین به لحاظ آماری با گروه کنترل و کورکومین دارای تفاوت معنی دار بوده و شدت تغییرات در گروه نانوکورکومین کم تر بود (05/0P<). در مطالعه ایمونوهیستوشیمی، میزان بیان مارکر Ki-67 در گروه نانوکورکومین نسبت به گروه های کنترل و کورکومین کاهش پیدا کرد (05/0P<). هم چنین بروز مارکر COX-2 در سلول های اپیتلیالی کولون در گروه نانوکورکومین نسبت به دو گروه دیگر کاهش قابل توجهی داشت (05/0P<).
نتایج نشان می دهد که استفاده از نانوحامل ها همراه با کورکومین، اثربخشی کورکومین را در پیش گیری از سرطان کولون در موش صحرایی افزایش می دهد و این عمل می تواند راه کار مهم و مطمئن در مصرف این فرآورده طبیعی و ارزان قیمت در پیش گیری و یا درمان سرطان باشد.