تناسب اندام و رابطه آن با عوامل اجتماعی و روانی در میان زنان شهر اصفهان

توجه فراوان به وضعیت ظاهری و اندام از پیامدهای جامعه مصرفی و دغدغه بسیاری از زنان کشور ما شده است. رژیم غذایی، بدن سازی و... برای دست یابی به اندام دلخواه جزو برنامه های زندگی زنان شده است. پژوهش حاضر با روش پیمایش در یک نمونه 340 نفری از زنان 44 – 20 ساله شهر اصفهان انجام شد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. چهار چوب نظری بر اساس عقاید «بوردیو»، «گافمن»، «گیدنز»، «نظریه مبادله» و «نظریات فمینیستی» شکل گرفت. نتایج نشان داد میانگین گرایش به تناسب اندام 2/ 43 (میانگین نظری 33) بود. بین تصور فرد از نگرش مردان، تمایل به مطلوب بودن نزد دیگران، تصاویر ارائه شده در رسانه ها؛ و گرایش به تناسب اندام رابطه مثبت و معنادار و بین رضایت از بدن و گرایش به تناسب اندام رابطه معکوس و معنادار وجود داشت. بین سن، پایگاه اقتصادی – اجتماعی و گرایش به تناسب اندام رابطه معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سه متغیر «تصور از نگرش مردان»، «تمایل به مطلوب بودن»، و«تحصیلات همسر» روی هم رفته 24 درصد واریانس گرایش به تناسب اندام را تبیین می کنند.