بازنمود باورداشت های مردم یزد در نقش نمادین سرو
تصور و پنداشت نمونه های نمادین و سپس ساخت آن ها از آشکارترین تلاش های انسانی است که نمادها را به داشتن معنایی ورای صورت ظاهری شان، دربردارنده معانی متعددی بر اساس باورداشت های بنیادین جامعه می سازد. سرو نمادین از نمونه هایی است که در بستر حیات اجتماعی و زندگانی مردم یزد، بیشترین فرصت و امکان را برای ایجاد نظام باورهایشان در جریان آیین ها، رفتارهای اجتماعی و کسوت های گوناگون هنری فراهم آورده است. حوزه موردمطالعه، حرکت از بازنمایی واقع گرای سرو به سوی شکل قراردادی و تبدیل به موتیف یا نقش مایه ای تزیینی است. اجتماعی که در این مقاله بر آن تاکید شده است پراکندگی بسیار خاصی دارد. میدان تحقیق از دو بخش تشکیل یافته است: 1-سرو طبیعت گرا حول محور برپایی مناسک؛ و 2-تمرکز بر سرو نمادگرا و تفسیر نقش و طرح های تزیینی آن. این مطالعات نشان دهنده آن اند که درخت سرو از نمایان ترین توصیف ها گرفته تا معنای باطنی و مفهوم درخت زندگی، دارای جوهری روحانی بوده است و در محور زیست زمانی مردم یزد، به نماد ایده هایی بدل گشته که مردم با داشتن گرایش های طبیعی به آفرینش در ذهن پرورانده اند. از آن جمله است نماد انکشاف و بالندگی زندگی روانی- و نه صرفا به خاطر ویژگی های زیباشناختی- که مردم به گونه ای ناخودآگاه با نمادین ساختن آن به اشکال مختلف آفریده، به آن حالتی مذهبی یا هنری داده اند تا به خودآگاهی در احساسات جمعی شان دست یابند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.