رواسازی، اعتباریابی و تحلیل عاملی مقیاس گرایش به تفکر انتقادی ریکتس در مقطع متوسطه

اهمیت گرایش به تفکر انتقادی در نظام آموزشی و برنامه های درسی در سطوح قبل از آموزش عالی ضرورت وجود ابزاری با فرم کوتاه جهت سنجش این سازه را نشان می دهد.
پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی، اعتبار و ساختار عاملی پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی ریکتس (2003) در دانش آموزان مقطع متوسطه صورت گرفت.
در این پژوهش توصیفی پیمایشی، با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای نمونه ای 472 نفر (270 دختر و 202 پسر) از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی 90-89 انتخاب شدند و پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی را تکمیل نمودند. روایی این پرسشنامه، از طریق روایی محتوا، روایی سازه و روایی عاملی ارزیابی شد. اعتبار این پرسشنامه نیز از طریق همسانی درونی و روش تصنیف (دو نیمه کردن) مورد بررسی قرار گرفت.
ضرایب آلفای کرونباخ برای تمام خرده مقیاس ها و کل مقیاس در هر دو جنس و کل آزمودنی ها از نظر روان سنجی مطلوب به دست آمد؛ و تمامی همبستگی های بین خرده مقیاس ها و نمره کل مقیاس نیز معنادار بود. نتایج حاصله از تحلیل عاملی تاییدی نیز حاکی از برازش مطلوب و قابل قبول ماده ها داشت. نتایج روش دو نیمه کردن نیز نشان داد ضریب قابلیت اعتماد آزمون در حد مطلوبی است.
با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که نسخه ی فارسی پرسشنامه ی گرایش به تفکر انتقادی، در جامعه ی ایران اعتبار و روایی خوبی دارد و می توان از آن برای سنجش میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانش آموزان مقطع متوسطه بهره گرفت.