روند اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط با آن در شهرستان بجنورداز سال 1385تا1390

خودکشی یکی از موضوعات مهم و دارای اولویت در بخش سلامت به شمار می آید و معلول فاکتورهای متعددی است که در جوامع مختلف متفاوت می باشد. سازمان جهانی بهداشت خود کشی را اقدامی آگاهانه و ارادی تعریف کرده است که در طی آن فرد با انجام اقداماتی مرگبار به دست خویش زندگیش را پایان می بخشد. از آنجا که خودکشی از مهمترین اورژانس های روانپزشکی محسوب می گردد و اهمیت آن روز به روز بیشتر می گردد. مطالعه حاضر با بررسی روند خودکشی و عوامل مرتبط با آن در شهرستان بجنورد صورت گرفت.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که در سال1390 انجام شد و کلیه موارد اقدام به خودکشی طی سال های 90-85 مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان بجنورد به عنوان نمونه (2748نفر) در نظر گرفته شدند. داده ها بوسیله چک لیست و از طریق پرونده های موجود در بیمارستان تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماریSPSS16 و آمار توصیفی و کای دو استفاده شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین سنی افراد اقدام کننده به خودکشی66/8±44/23 بود. میزان اقدام به خودکشی در زنان (7/61درصد) و در مردان (3/38درصد) بود. بیشترین اقدام به خودکشی بوسیله قرص (5/87درصد) و سپس سم (4/7درصد) بوده است. بیشترین و کمترین اقدام به خودکشی به ترتیب در بیکاران(4/50درصد) و کارمندان(0/2درصد) بود کمترین میزان خودکشی در فصل پاییز و بیشترین در فصل بهار بود. بین جنس، وضعیت تاهل، محل سکونت، تحصیلات با اقدام به خودکشی رابطه معنی دار آماری مشاهده شد (05/0 p<).
با توجه به میزان بالای اقدام به خودکشی در سنین جوانی وخصوصا زنان پیشنهاد میگردد با برنامه ریزی دقیق توسط مسولین وخانواده ها وآموزش های لازم در این زمینه، گامی موثر در جهت رفع مشکلات این قشر آینده ساز برداشته شود.