تاثیر سایکوسل و نفتالن استیک اسید بر عملکرد اسانس و پیکره رویشی شمعدانی عطری Pelargonium graveolens L.cv Bourbon))

به منظور مطالعه تاثیر سایکوسل و نفتالن استیک اسید بر عملکرد اسانس و پیکره رویشی گیاه شمعدانی عطری تحقیقی به صورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1388 در گلخانه تحقیقاتی و آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان اجرا شد. تیمارها شامل دو نوبت اسپری برگی ماهانه محلول نفتالن استیک اسید در چهار سطح (0، 40، 80، 120 میلی گرم در لیتر) و محلول سایکوسل با غلظتهای (0، 500، 1000، 2000 میلی گرم در لیتر) بودند. صفات مورد بررسی شامل بازده اسانس، عملکرد اسانس در بوته، عملکرد پیکره رویشی تر و خشک،درصد ماده خشک، ارتفاع گیاه و نسبت برگ به ساقه بودند نتایج نشان داد که نفتالن استیک اسید در تمامی صفات بجز صفت عملکرد پیکره رویشی خشک در سطح 5 درصد و در صفت عملکرد پیکره رویشی خشک در سطح 1 درصد تاثیر معنی داری ایجاد نمود، همچنین بکارگیری سایکوسل در تمامی صفات اثر معنی داری در سطح 1 درصد ایجاد نمود، همینطور اثر متقابل نفتالن استیک اسید و سایکوسل در تمامی صفات در سطح 5 درصد معنی دار بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین ها و روابط بین صفات مشخص گردید که انتخاب غلظت مناسب نفتالن استیک اسید به عنوان یک عامل مشوق رشد و سایکوسل به عنوان یک عامل کند کننده رشد می تواند تاثیر به سزایی در افزایش متوازن عملکرد اسانس وسایر صفات عملکردی بوته داشته باشد به طوری که گیاهان تیمار شده با40 پی پی ام نفتالن استیک اسید و سایکوسل باغلظت های 500 و 1000 پی پی ام بیشترین افزایش متوازن اسانس وعملکرد پیکره رویشی گیاه را داشتند.