استمرارنقش مایه های ظروف سیمین دوره ساسانی برنقوش سفالینه های دوره سامانی نیشابور

ساخت اشیای فلزی و سفالین از دوران پیش از تاریخ تا به امروز همواره مورد توجه انسان ها بوده است، چراکه درواقع، این گونه های هنری تجلی گاه باورها و اسطوره ها و انعکاس جهان بینی حوزه های تمدنی و عرصه معناآفرینی و شکوه نامیرای فرهنگ های بشری به شمار می روند. نقوشی که بر این آثار نقش بسته، معرف و بیانگر میراثی مادی و معنوی هستند که این هنرها در آن فضا و زیست بوم بالیده اند.
در دوره ساسانی در انواع هنرها، به ویژه ساخت و پرداخت ظروف سیمین، شاهد بلوغ چشم گیری هستیم که الهام بخش دوره های فرهنگی و هنری پسین و همچنین دوره اسلامی اند. علت انتقال این مضامین از هنر ساسانی به هنر اسلامی حضور هنرمندان غیرمسلمان ساسانی و همچنین هنرمندان تازه مسلمان سامانی در نیشابور است. در سده های نخستین اسلامی، به دلیل منع استفاده از ظروف سیمین، هنر سفالگری غنا و ارزشی بیش از پیش یافت و هنرمندان نقش مایه های ارزشمند ظروف فلزی دوره ساسانی را با حفظ ارزش های مکتبی بر سفالینه های دوره سامانی به زیبایی و ظرافت تام و تمام دوباره جان بخشیده اند. فرضیه این نوشتار بدین نحو قابل تدوین است که نقوش شکل گرفته بر سفالینه های این دوره استمرار همان نقوش ظروف زرین و سیمین دوره ساسانی در دوره اسلامی است که این بار در فضایی متعالی و معنوی به پشتوانه اندیشه دینی و اهتمام به ظرفیت های مدنی و فرهنگ بومی ایران مشتاق رهایی از استیلای خلافت عربی به عرصه هنر ایرانی اسلامی باریافته است. روش تنظیم مطالب توصیفی، تحلیلی و تاریخی و شیوه گردآوری مطالب و داده ها کتابخانه ای است.