مقایسه تاثیر فتوتراپی به روش مداوم و متناوب در کاهش بیلی روبین غیرمستقیم نوزادان

60درصد نوزادان ترم و 80درصد نوزادان پره ترم دچار زردی می شوند که 10-5درصد آن ها نیاز به فتوتراپی دارند. با توجه به اینکه فتوتراپی سبب جدایی مادر و نوزاد، اختلال در روند شیردهی و ایجاد نگرانی هایی درباره تخریب مواد ژنتیکی می شود به نظر می رسد روش هایی که میزان اشعه دریافتی را به حداقل می رساند، نتایج مثبتی داشته باشد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش فتوتراپی مداوم و متناوب در کاهش سطح بیلی روبین نوزادان دچار زردی بود.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که در بین 100 نوزاد بستری در بیمارستان کودکان بندرعباس انجام گرفت. نوزادان به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند؛ 39 نوزاد در گروه فتوتراپی متناوب(یک ساعت فتوتراپی و یک ساعت قطع فتوتراپی) و 45 نوزاد در گروه فتوتراپی مداوم (دو ساعت و چهل و پنج دقیقه فتوتراپی و 15دقیقه قطع فتوتراپی) قرار گرفتند. بیلی روبین تام هر 12ساعت بعد از شروع فتوتراپی اندازه گیری شد و اطلاعات دموگرافیک، نوع تغذیه و عوارض فتوتراپی برای هر نوزاد ثبت شد.
میانگین سن، وزن، نوع تغذیه و توزیع جنسیتی تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت. کاهش سطح بیلی روبین در هر دو گروه معنی دار بود(001/0p<). کاهش سطح بیلی روبین در گروه مداوم بیش از متناوب بود(01/0p<). اختلاف معنی داری بین طول مدت فتوتراپی و همچنین میزان عوارض در دو گروه نوزادان تحت درمان وجود نداشت.
فتوتراپی مداوم بیش از متناوب در کاهش سطح بیلی روبین در نوزادان فول ترم موثر بود ولی طول مدت فتوتراپی در مقایسه دو روش یکسان بود.