تحول نظریه ذهن و ارتباط آن با توانایی های کلامی و غیرکلامی در دانش آموزان کم توان ذهنی

 هدف این پژوهش، بررسی تحول نظریه ذهن دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی و رابطه آن با تواناییهای کلامی و غیرکلامی بود. 

 در این پژوهش که به روش همبستگی انجام شده است، همه دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی 8 تا 14 سال (59 نفر) شهر تربت حیدریه شرکت داشتند. برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به نظریه ذهن، از تکلیف محتوای غیر منتظره و آزمون 38 سوالی نظریه ذهن استفاده شد. همچنین تواناییهای کلامی و غیرکلامی با آزمون هوش وکسلر کودکان، مورد بررسی قرار گرفت. 

یافته‌ ها: 

تحول نظریه ذهن سطح اول و دوم دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی تا 12 سالگی صعودی (05/.<p) و پس از آن ثابت است (87/.=P). ولی تحول نظریه ذهن که با تکلیف محتوای غیر منتظره سنجیده می‌شود، صعودی است (02/.<p). همچنین توانایی کلامی با نظریه ذهن سطح اول (001/.<p) و دوم (001/.<p) و توانایی غیرکلامی با نظریه ذهن سطح اول (009/.<p) و دوم (001/.<p) رابطه معنادار مثبتی دارند. 

نتیجه‌گیری: 

تحول نظریه ذهن دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی، بسته به اینکه چه نوع تکلیفی برای سنجش نظریه ذهن استفاده کنیم، متفاوت است. در مجموع می‌توان گفت که ادعای رویکردهای «نظریه نظریه» و «پیمانه‌ای» پذیرفتنی است.