نگاهی جامعه شناختی به مستندهای اجتماعی کودکان و نوجوانان از سال 1358 تا 1389

در این مقاله، مستندهای اجتماعی درباره آسیب های کودکان و نوجوانان- که پس از انقلاب اسلامی ایرانساخته شده اند- با رویکردی جامعه شناختی تحلیل شده است. هدف مقاله این است که مستندهای اجتماعی و مسائل مطرح شده در آن ها تا چه حد آسیب های اجتماعی جامعه را بیان می کند و اینکه مسائل مطرح شده در فیلم ها با مسائل و مشکلات موجود در جامعه یکسان است.برای بررسی رابطه تغییرات اجتماعی و سینما،نیاز به چارچوبی مفهومی است که بیش از هرچیز درحوزهجامعه شناسی سینما بگنجد؛ یعنیمدعیوجودنوعیرابطهبینویژگی هایفیلم هایتولید شدهباویژگی هایجامعهباشد. چارچوب نظری مقاله، نظریه «بازتاب»در جامعه شناسی هنر است. روش تحلیل فیلم ها از نظر ارتباط آن ها با جامعه معاصرشان، روش نقد برون نگر است. نتایج تحقیق گویای این است که بین شرایط موجود در جامعه و پرداختن به موضوع های مختلف در مستندهای اجتماعی پس از انقلاب ارتباط متقابل وجود داشته است.براساسنظریهبازتابکهفیلم هاراانعکاسشرایطاجتماعیجامعهزمانخودمی داند،بامطالعهمستندهایاجتماعیپسازانقلابمی توانبهبزرگ ترینآسیب هایاجتماعیهردورهزمانیپیبردوسینمایمستندرانشان دهندهتصویریازواقعیت هایجامعهدانست.