اثر بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی در دوره ابتدای

این پژوهش، به منظور بررسی اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات‌ رفتاری دانش‌آموزان پسر کم‌توان ‌ذهنی در دوره ابتدایی اجرا شده است. 

با استفاده از طرح نیمه‌ تجربی از میان دانش ‌آموزان کم‌توان‌ ذهنی آموزش‌ پذیر در دو آموزشگاه ابتدایی دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در شهرهای بابل و بابلسر، 30 دانش‌آموز با توجه به دوره تحصیلی، هوش، جنس و مشکلات رفتاری همتا و در دو گروه پانزده نفره آزمایشی و کنترل، قرار گرفتند. قبل و بعد از برگزاری جلسات بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در ده جلسه (هر جلسه 90 دقیقه، سه روز در هفته) که یک روز در میان برای آزمودنی‌های گروه آزمایشی انجام می گرفت، پرسشنامه راتر(فرم معلم) برای دو گروه به منظور پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. داده‌های به‌دست آمده، با استفاده از آزمون کوواریانس با نرم‌افزار spss تحلیل شد. 

 نتایج به‌دست آمده نشان داد که استفاده از بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری، موجب کاهش معنی‌دار مشکلات رفتاری در دانش آموزان کم توان ذهنی (P<0/05) شد. 

با توجه به تفاوت معنی دار بین گروه های آزمایشی و کنترل می توان از بازی درمانی به مثابه روش درمانی موثری برای کاهش مشکلات رفتاری در دانش ‌آموزان کم‌ توان ذهنی استفاده کرد. با توجه به نتایج این پژوهش، توصیه می شود، بازی درمانی به ‌صورت درس مستقلی در برنامه هفتگی دانش‌ آموزان قرار گیرد.