اثربخشی راهبردهای یادگیری بر کنجکاوی و علاقه در دانش آموزان پیش دبستانی کم توان ذهنی

 هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی راهبردهای یادگیری بر افزایش علاقه و کنجکاوی در دانش‌آموزان پیش دبستانی کم‌توان ذهنی است. 

 روش این پژوهش نیمه‌تجربی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در آن نمونه‌ای شامل 141 نفر (70 نفر گروه آزمایش و 71 نفر گروه گواه) از دانش‌آموزان پیش‌دبستانی کم‌توان ذهنی مراکز آموزشی استثنایی شهر تهران، انتخاب شدند. شیوه نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی (خوشه‌ای چندمرحله‌ای) انجام شد و آزمودنیها به‌صورت جایگزینی تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرایند طرح، گروه آزمایشی تحت آموزش برنامه مداخله‌ای مبتنی بر راهبردهای یادگیری حیطه رویکردها به یادگیری، با هدف افزایش علاقه و کنجکاوی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. 

تحلیل نتایج با استفاده از روش آمار استنباطی  مانوا نشان داد که بین عملکرد گروه آزمایش و گروه گواه، در مولفه کنجکاوی و علاقه تفاوت معناداری در سطح (01/0 =α) وجود دارد؛ به دیگر سخن، اجرای برنامه راهبردهای یادگیری حیطه رویکردها به یادگیری، سبب افزایش کنجکاوی و علاقه  دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پیش‌دبستانی شده است؛ همچنین تحلیل یافته‌ها نشان داد که بین دخترها و پسرها، تفاوت معناداری وجود ندارد .

دانش‌آموزان پیش‌دبستانی کم‌توان ذهنی گروه آزمایش که راهبردهای مداخله‌ای در مورد آنها اجرا شده بود، عملکرد بهتری نسبت به گروه گواه نشان دادند؛ بنابراین اجرای این برنامه مداخله‌ای احتمالا می تواند باعث افزایش عملکرد دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پیش‌دبستانی در مولفه کنجکاوی و علاقه تفسیر شود و آنها را برای ورود به دبستان و درک بهتر مفاهیم آموزشی آماده کند.