اثر روش درمانی پاسخ محور مبتنی بر والدین در بهبود کودکان دارای اتیسم

این پژوهش به منظور بررسی اثر روش ‌درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در بهبود  کودکان دارای اتیسم صورت گرفت. 

جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اتیسم مرکز آموزش و توان‌بخشی شهر تهران بود. از بین کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 20 نفر به همراه والدینشان به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. طرح پژوهش، طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. به گروه آزمایش روش درمانی پاسخ‌محور، در طول سه ماه آموزش داده شد. در این پژوهش از مقیاس درجه‌بندی کودکی اتیسم (CARS) و چک لیست ارزیابی درمان اتیسم (ATEC) به عنوان ابزاری جهت سنجش بهبودی کودکان استفاده شد. 

نتایج نشان داد که روش درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در سطح P<0/05 در کاهش علایم اتیسم موثر بوده است؛ همچنین روش درمانی پاسخ‌محور مبتنی بر والدین در بهبود ارتباط،گفتار و زبان و اجتماعی شدن کودکان دارای اتیسم در سطح P<0/05 موثر بوده است. البته این روش در آگاهی حسی/ شناختی و بهداشت جسمی/ رفتاری کودکان تاثیر معنا‌داری نداشت. 

با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و همین‌طور اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان دارای اتیسم، پیشنهاد می‌شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم در زمینه اتیسم به والدین به خصوص مادران آموزش داده شود.