ادراک گفتار کودکان دبستانی با آسیب شنوایی: بررسی اثربخشی گفتار نشانه ای فارسی

 پژوهش حاضر، بر آن است که تاثیر استفاده از گفتار نشانه‌ای فارسی را بر توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی دبستانی شهر تهران ارزیابی کند. 

 این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای 16 کودک به عنوان نمونه از بین دانش‌آموزان 9 تا 12 ساله با آسیب شنوایی عمیق شهر تهران انتخاب شدند.  8 کودک به عنوان گروه آزمایش در یک دوره آموزشی فشرده گفتار نشانه‌ای 5 ماهه، هر روزه قرار گرفتند. این گروه  با 8 کودک با آسیب شنوایی عمیق دیگر به عنوان گروه کنترل همتاسازی شدند. آزمون ادراک شنیداری(APT-HI)  برای هر دو گروه در پیش‌آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری، مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از طرح اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.

نتایج حاکی از آن است که استفاده از گفتار نشانه‌ای سبب بهبود چشمگیر ادراک گفتاری گروه آزمایش شده است (05/0<p). اما تفاوت معناداری بین میانگین نمرات درک گفتاری گروه کنترل در سه موقعیت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد (05/0>p).

نتایج پژوهش حاکی از تاثیر استفاده از گفتار نشانه‌ای فارسی بر بهبود توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی است.