تدوین برنامه افزایش تاب آوری در برابر استرس و تاثیر آموزش آن بر مولفه های کیفیت زندگی و الدین دارای کودک کم توان ذهنی خفیف

پژوهش حاضر، با هدف تدوین و تهیه برنامه افزایش تاب‌آوری و مطالعه اثربخشی آموزش آن بر مولفه‌های کیفیت زندگی والدین دارای کودک کم‌توان‌ذهنی انجام شد. 

 تحقیق، نیمه آزمایشی با دو طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و طرح یک گروهی با اندازه‌گیری مکرر بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، نمونه‌ای با حجم 34 نفر از دو مدرسه منطقه 16 انتخاب شد که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده عبارت‌اند از: پرسشنامه‌های وضعیت سلامت خانواده ((نورم، مالیا و گاریسون))، روابط والد-فرزند ((فورمن)) و رضایت زندگی ((دینر)) که در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون پیگیری مورد استفاده قرار گرفتند.

داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در سطح معناداری (01/0 P ≤) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نشان دادند که میزان تغییرپذیری مولفه‌های روابط والد-فرزند، والدینی که تحت آموزش برنامه تاب‌آوری قرار گرفتند، از والدینی تحت این آموزش قرار نگرفتند، بیشتر بود. ولی بین میزان سلامت گروه کنترل و آزمایش، تفاوتی مشاهده نشد. رضایت از زندگی گروه آزمایش در پس‌آزمون بیشتر بود ولی در آزمون پیگیری تفاوتی نداشت. 

نتایج مبین این بود که برنامه افزایش تاب‌آوری بر مولفه‌های کیفیت زندگی والدین، اثرگذار است. بهبود روابط والد-فرزند و افزایش رضایت از زندگی ممکن است ناشی از کاهش استرس والدینی، تغییر طرحواره‌ها و نگرشهای والدین به ناتوانی و همچنین بهبود مهارتها و رفتارها در والدین باشد.