بررسی بقایای سموم کاربردی کلروپیریفوس و دلتامترین در چغندرقندهای استان اصفهان در سال 1389

نگرانی جوامع از نقش آفت کش های پایدار در محیط و راهیابی آنها به چرخه غذایی از جمله موضوعات مهم بهداشتی و زیست محیطی است. به همین علت شناخت و اندازه گیری ترکیبات شیمیایی در مواد غذایی، محیط زیست و بدن موجودات زنده الزامی می باشد. در این مطالعه، که از تاریخ مهرماه 1389 شمسی تا اسفند ماه صورت گرفته است، باقیمانده دو سم کلروپیریفوس و دلتامترین در چغندر قند های مناطق چغندر کاری استان اصفهان در شهرستان های اصفهان، برخوار، سمیرم، گلپایگان و فریدن با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک با کارایی بالا (HPTLC) بررسی شد. اندازه گیری مقادیر سموم کلروپیریفوس و دلتامترین بدست آمده از چغندرقندهای مورد برداشت در این شهرها نشان داد که بیشترین مقدار مربوط به سم کلروپیریفوس درشهرستان سمیرم و کمترین آن در گلپایگان مشاهده شد. در این میان مقدار باقیمانده سم فقط در چغندرقندهای شهر سمیرم مساوی یا بیشتر از حداکثر مجاز سم (05/0 میلیگرم سم در کیلوگرم چغندرقند) برآورد شد که این مقدار (mg/kg08/0=α) می باشد. در مورد سم دلتامرین مقدار باقیمانده سم در هیچکدام از مناطق بیش از حداکثر مجاز سم (01/0 میلی گرم در کیلو گرم چغندرقند) نبوده است و بیشترین میزان باقی مانده مربوط به منطقه برخوار می باشد و کمترین مقدار مربوط به دو منطقه اصفهان و گلپایگان است.