مطالعه برخی از مکانیسم های آنتاگونیستی جدایه های قارچ Talaromyces flavus علیه Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum عوامل بیماری پژمردگی در چند محصول زراعی مهم

پژمردگی ورتیسلیومی از مهم ترین بیماری های گیاهان زراعی از قبیل پنبه، گوجه فرنگی، سیب زمینی و خیار گلخانه ای محسوب شده و باعث وارد شدن خسارات فراوان به این محصولات مهم می شود. کنترل بیولوژیک می تواند یکی از مناسب ترین روش ها جهت مدیریت این بیماری باشد. در این پژوهش، برای بررسی مکانیسم های آنتاگونیستی Talaromyces flavus، ابتدا عوامل بیماری زا و قارچ آنتاگونیست T. flavus از مناطق کشت گیاهان فوق به ترتیب توسط محیط کشت های Komada وTF جداسازی شد. سپس، مکانیسم های آنتاگونیستی آن ها از جمله میکوپارازیتیسم، تولید ترکیبات فرار و غیر فرار روی رشد عوامل بیماری زای فوق مطالعه گردید. در این پژوهش، 60 جدایه ی T. flavus استفاده شد که به ترتیب 23، 15، 14 و 8 جدایه به مناطق کشت پنبه، گوجه فرنگی، سیب زمینی و خیار گلخانه ای تعلق داشت. برای پنبه و سیب زمینی با عوامل پژمردگی Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum، بیش ترین میانگین درصد بازدارندگی (51/81 و 93/64) به ترتیب توسط جدایه های TF-Co-G-1 وTF-Po-V-48 به دست آمد و در هر دو جدایه، ترکیبات غیرفرار بیش ترین تاثیر را روی بازدارندگی رشد عامل بیماری زا نشان دادند. درحالی که، برای گوجه فرنگی و خیار گلخانه ای با عامل بیماری زای V. albo-atrum، بیش ترین میانگین درصد بازدارندگی (67/73 و 78/54) به ترتیب توسط جدایه های TF-To-V-31 و TF-Cu-V-60 موجب شد. براساس بررسی های انجام شده، موثرترین مکانیسم بازدارندگی این دو جدایه، تولید ترکیبات فرار بود.