بررسی مدت زنده ماندن پروتواسکولکس های کیست هیداتید ریوی گوسفند در آزمایشگاه...

هیداتیدوزیس یکی از مهمترین بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوانات است که در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران یکی از معضلات بهداشتی به حساب می آید. یکی از زمینه های مهم تحقیقاتی در راستای مبارزه با بیماری هیداتیدوزیس، شناسایی داروهای موثر بر روی پروتواسکولکس های این کیست می باشد. برای این منظور لازم است این پروتواسکولکس ها را در آزمایشگاه به صورت زنده در اختیار داشته باشیم. در مطالعه حاضر امکان زنده مانی پروتواسکولکس های کیست هیداتید ریوی گوسفند در آزمایشگاه در دمای 37 درجه ی سانتی گراد در دو محیط سرم فیزیولوژی و مایع کیست هیداتید ریوی مورد مطالعه قرار گرفته است. پس از انتقال ریه گوسفندان آلوده به کیست هیداتید به آزمایشگاه انگل شناسی، پروتواسکولکس ها بصورت استریل جمع آوری و پس از چند بار شستشو در سرم فیزیولوژی در آزمایش های مورد نظر مورد استفاده قرار گرفتند. زنده مانی پروتواسکولکس ها در محیط سرم فیزیولوژی 10 روز و در مایع کیست هیداتید تا 37 روز مورد بررسی قرار گرفت. میزان زنده مانی پروتو اسکولکس های نگه داری شده در سرم فیزیولوژی در زمان های 3، 6 و 8 روز پس از نگهداری به ترتیب 84/69 درصد، 86/52 درصد و 86/26 درصد بود؛ اما در روز دهم تمامی پروتواسکولکس های نگهداری شده در سرم فیزیولوژی مرده بودند. میزان زنده مانی پروتو اسکولکس های نگهداری شده در مایع کیست هیداتید در زمان های 6، 10، 15، 20، 24، 29 و 33 روز پس از نگهداری به ترتیب 42/87 درصد، 37/77 درصد، 85/61 درصد، 05/57 درصد، 84/41 درصد، 08/39 درصد و 33/35 درصد بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برای نگه داری پروتواسکولکس های کیست هیداتید ریوی گوسفند در آزمایشگاه در دمای 37 درجه ی سانتی گراد، مایع کیست هیداتید ریوی در مقایسه با سرم فیزیولوژی برتری قابل توجهی دارد.