مقایسه آسیب های عملکردی اندام فوقانی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی نظامیان کاربر ایستگاه های تندرستی و نظامیان غیرورزشکار

پژوهش حاضر با هدف، مقایسه آسیب های عملکردی اندام فوقانی، کیفیت زندگی و سلامت عمومی نظامیان کاربر ایستگاه های تندرستی و نظامیان غیرورزشکار با تاکید بر طبقه بندی آسیب های عملکردی اندام فوقانی انجام شد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1390 روی 120 نفر مرد عضو رسمی ارگان نظامی کشور (شامل 60 نفر کاربر ایستگاه تندرستی و 60 نفر غیر ورزشکار) که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل چهار پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی (SF-36)، سلامت عمومی (GHQ-28) و پرسشنامه بومی سازی شده آسیب های عملکردی اندام فوقانی (DASH-38) بود. داده ها با نرم افزار SPSS17 به کمک آزمون هایT آماری تحلیل و مقایسه شد.
میانگین سنی در گروه ورزشکار و غیر ورزشکار به ترتیب 11/3±22/36 و 03/4±81/35 سال بود. میانگین وزن در گروه ورزشکار و غیرورزشکار به ترتیب 41/7±74/70 و 95/6±29/69 کیلوگرم بود. گروه نظامیان کاربر ایستگاه تندرستی نسبت به نظامیان غیر ورزشکار از کیفیت زندگی و سلامت عمومی بالاتری برخوردار بودند و میزان آسیب های عملکردی اندام فوقانی در نظامیان کاربر ایستگاه تندرستی به طور معنی داری پایین تر بود (p< 0.05).
استفاده از ایستگاه های تندرستی موجب افزایش کیفیت زندگی، سلامت عمومی و کاهش میزان آسیب های عملکردی اندام فوقانی در نظامیان می گردد. بنابراین گنجاندن تمرینات ورزشی در برنامه های روزمره نظامیان ضروری به نظر می رسد.