بررسی شیوع ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در بیماران دیابتی در دو منطقه با تفاوت های نژادی، اقلیمی و فرهنگی

هدف از این مطالعه مقایسه ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در بیماران دیابتی در شهر کرمان و اهواز با تفاوتهای اقلیمی و نژادی و فرهنگی می باشد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی روی 211 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان گلستان اهواز و 190 بیمار مراجعه کننده به مرکز دیابت ثامن الحج کرمان انجام شد. جمع آوری اطلاعات براساس پرونده بیماران و مصاحبه حضوری، معاینه فیزیکی و انجام آزمایشات صورت گرفت. داده ها توسط نرم افزار15 SPSS تجزیه و تحلیل شد. جهت مقایسه میزانهای شیوع از آزمون استاندارد chi- square استفاده شد و میانگین ها با آزمون استاندارد t test مقایسه شدند.
بیماران اهواز 211 نفر شامل: 144 بیمار زن (6/68%(و 67 بیمار مرد (4/31%) بودند. متوسط سنی بیماران اهواز 32/10±52/55 سال و متوسط طول دوره بیماری 39/6±72/6 سال بود. در بیماران ساکن شهر کرمان از مجموع 190 بیمار 161 نفر زن (85.5%) و 29 نفر مرد (14.5%) بودند. متوسط سنی آنها 75/9±37/54 سال و متوسط طول دوره بیماری آنها 48/7±78/8 سال بوده است. در بیماران شهر اهواز فشار خون بالا، مصرف سیگار و کمبود -C HDL شیوع بالاتری داشت(به ترتیب 0/0001> P =0004/0، P و 0/0001> P). در مقابل 4/20% بیماران کرمان اپیوم مصرف می کردند ودیس لیپیدمی به صورت اختلال در محور تری گلیسیرید در آنها شایع تر بود(به ترتیب0/0001 >P و 0/027 = P). شیوع نارسائی کلیه و اختلال کنترل قند در هر دو گروه قابل توجه بود.و تفاوت معنی داری با هم نداشت.
عوامل خطر ساز قلبی عروقی در بیماران هر دو شهر شیوع بالایی دارد. با توجه به شیوع بالاتر دیس لیپیدمی در کرمان و فشار خون در اهواز میتوان نقش نژاد، تاثیرات اقلیمی و عادات اجتماعی را بعنوان فاکتورهای موثر مطرح کرد.