تاثیر آنزیمهای آمیلاز، پپسین و پاپایین بر میزان کاندیدایی قطعات رزین آکریل

دنچر استوماتیت از عوارض دنچر است که اغلب بدنبال کلونیزاسیون کاندیدای دهانی برروی آن ایجاد می شود. کنترل پلاک میکروبی دنچر با روش های مکانیکی و شیمیایی برای پیشگیری از این ضایعه لازم است. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر محلول های آنزیمی آمیلاز، پپسین و پاپایین بر میزان پلاک کاندیدا آلبیکنس برروی پلاکهای رزین آکریل بوده است.
در این مطالعه تجربی ابتدا برروی220 قطعه پلاک رزین آکریلی بیوفیلم کاندیدایی تشکیل شد. سپس تعداد سلول های کاندیدا چسبیده به 20 قطعه که بطور تصادفی انتخاب شده بودند. پس از شستشو و رنگ آمیزی با کریستال ویوله در زیر میکروسکوپ نوری تعیین گردید. سپس تعداد 200 قطعه از پلاک های آکریلی باقیمانده آلوده شده را بطور تصادفی به 4 گروه 50 تایی تقسیم و در محلول سه آنزیم مورد بررسی وهمچنین آب مقطر استریل (کنترل منفی) قرار داده و مدت 8 ساعت در دمای اتاق غوطه ور شدند؛ مجددا میزان سلول های کاندیدای چسبیده به قطعات رزین مانند مرحله قبل محاسبه و داده ها با کمک تستهای ANOVA و t teast با استفاده از نرم افزار SPSS مقایسه شدند.
میزان سلول های کاندیدا متصل صفحات آکریلی در هر میدان دید پس از ضدعفونی در محلول پاپایین 76/0±39/2، پپسین 47/1±14/7 و آمیلاز 29/1±22/8 و در گروه کنترل منفی، 54/1±66/9 بود. و بین سه محلول تفاوت معنی داری وجود داشت. (001/0= P)، آنزیم پاپایین 9/78 درصد از سلول های کاندیدای متصل شده به قطعات آکریلی را پاک نمود در حالی که آنزیم آمیلاز دارای حداقل خواص پاک کنندگی بوده و تنها 4/27% سلول های کاندیدای چسبیده به قطعات دنچر را پاک نمود.
به نظرمی رسد آنزیم پاپایین بیشترین تاثیر در کاهش پلاک کاندیدایی چسبیده به قطعات رزین آکریلی را دارد.