استفاده از P32 برای تعیین سویه موثر میکوریزای هم زیست با جو (Hordeum vulgare L.) و یونجه (Medicago sativa L.)

تکنیک های هسته ای برای تعیین مجاورت، اندازه گیری میزان انتقال و تبادل عناصر بین گیاه و قارچ های میکوریزا و انتخاب سویه موثر میکوریزا در گیاهان استفاده می شود. به این منظور، دو آزمایش گلدانی جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی برای تعیین بهترین سویه میکوریزای هم زیست با یونجه و جو از میان 4 سویه شامل Glomus mosseae، G. etanicatum، G. intraradices و ترکیبی از سویه های مختلف (G. mosseae،G. fasciculatum و Gigaspora hartiga) با استفاده از تکنیک رادیوایزوتوپی در پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی سازمان انرژی اتمی ایران واقع در کرج انجام شد. اعمال P32 در مرحله حداکثر رشد رویشی صورت گرفت. با استفاده از دستگاه شمارش گر بتا میزان واپاشی ارزیابی شد. در جو سویه G. mosseae قابلیت و توانایی جذب P32 بیش تری نسبت به سویه های دیگر داشت. گیاهان هم زیست با این سویه دارای اکتیویته برگ، ساقه و سنبله بیش تری بودند. همچنین این گیاهان کارایی بیش تری در تجمع ماده خشک اندام هوایی داشتند. یونجه هم زیست با سویه G. mosseae بیش ترین میزان وزن خشک اندام هوایی، اکتیویته P32 در برگ و ساقه و اکتیویته ویژه را داشت. در کل سویه ها در ایجاد هم زیستی با یونجه و جو تفاوت داشتند. ولی کارایی سویه G. mosseae در جذب P32 سبب افزایش رشد و تولید ماده خشک بیش تر به وسیله جو و یونجه شد که می توان آن را به عنوان سویه برتر معرفی نمود.