بررسی میزان و علل مرگ و میر پری ناتال در بیمارستان امدادی ابهر در سال 1389

میزان مرگ و میر پری ناتال از شاخص های مهم سلامتی یک جامعه محسوب می شود. با شناخت عوامل موثر در مرگ و میر پری ناتال و بالا بردن سطح آگاهی مادران باردار از نظر توجه و اهمیت دادن به مراقبت های پزشکی در طول دوره ی بارداری می توان از میزان آن به مقدار قابل توجهی کاست. هدف اصلی این تحقیق تعیین فراوانی علل مرگ و میر پری ناتال طی یک سال در بیمارستان امدادی ابهر بود.

این مطالعه مقطعی- توصیفی بر روی 55 مورد مرگ و میر جنین و نوزاد از هفته ی 22 حاملگی تا 28 روز بعد از تولد که در بیمارستان امدادی ابهر مرده به دنیا آمده یا بعد از تولد فوت کردند، طی مدت 1 سال (1389) انجام گرفت.

شایع ترین علل مرگ های پری ناتال نارسی و سندرم دیسترس تنفسی و سپس مرگ های داخلی رحمی (IUFD) و اختلالات کروموزومی بود. 8/21 درصد مرگ ها داخل رحمی و 2/78 درصد بعد از تولد صورت گرفته بود. 88 درصد مرگ های پری ناتال در نوزادان نارس بود. شایع ترین علل مرگ در موارد IUFD ناهنجاری های مادرزادی و زایمان زودرس و در نوزادان زنده متولد شده نارسی شدید، بیماری دیسترس تنفسی (RDS) و اختلالات کروموزومی بود.

به نظر می رسد مهم ترین عامل پیشگیری کننده از مرگ های پری ناتال پیشگیری از تولد نوزادان نارس و کم وزن می باشد. همچنین تاکید بر مراقبت های دوره ی پره ناتال، شناسایی و پیگیری مادران پرخطر و وجود بخش های مراقبت های ویژه نوزادان می توانند در کاهش مرگ های پری ناتال موثر باشند.