کیفیت و موانع ثبت گزارشات پرستاری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان (1390)

ثبت دقیق و کامل گزارشات پرستاری، از پیش شرط های انجام مراقبت های مبتنی بر شواهد است و یکی از مهم ترین وظایف پرستاران محسوب می گردد؛ همچنین نقش بسزایی در ارائه کیفی مراقبت های پرستاری دارد و ارتباط با سایر اعضای گروه سلامت را ممکن می سازد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی محتوا و ساختار ثبت گزارشات و علل عدم گزارش نویسی صحیح، در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1390 انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، در مجموع 140 گزارش پرستاری بررسی شد. پرونده ها به صورت تصادفی، از بخش های ویژه، داخلی و جراحی انتخاب شدند. به منظور ارزیابی کیفیت ثبت گزارشات پرستاری، از یک فرم بازنگری که براساس اصول یازده گانه عمومی گزارش نویسی پرستاری، طراحی شده و حاوی 38 گویه بود، استفاده گردید. در این فرم ها، 30 گویه مربوط به حیطه محتوا و 8 گویه، در حیطه ساختار طراحی بود. برای بررسی موانع موجود در ثبت گزارشات پرستاری، از پرسشنامه ای خود ساخته که با استفاده از نتایج تحقیق قبلی در این زمینه طراحی شده بود، استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 5/11) و روش های آماری توصیفی و کای دو، در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند.
کیفیت 4/21% از گزارشات مطلوب، 6/53% متوسط و 25% ضعیف بود. در مجموع، کیفیت گزارشات پرستاری، در بعد محتوا از کیفیت پایین و در بعد ساختار، از کیفیت مطلوبی برخوردار بود. در بررسی علل عدم گزارش نویسی صحیح از نظر پرستاران، عدم تناسب تعداد پرستار به بیمار، خستگی، حجم بالای کاری، عدم تاثیر گزارش نویسی در ترفیع کاری، اولویت دادن به مراقبت تا ثبت گزارش آن، مشکلات شغلی و عدم آگاهی از اصول نگارش صحیح گزارش و پیامدهای قانونی آن، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند.
بر اساس نتایج این تحقیق، گزارشات پرستاری، در بعد محتوا از کیفیت مناسبی بهره مند نبودند و برای ارتقای کیفیت نیازمند برنامه ریزی است.